ماهم که هاله ای به رخ از دود آهش است
دائم گرفته چون دل من روی ماهش است
دیگـــر نگــاه وصف بهـــاری نمـــی کنـد
شرح خـــزان دل به زبان نگاهش است
افـتــد گــذار او بــه مــن از دور و گــاهــگــاه
خـواب خوشم همـین گذر گاه گـاهـش است
در گوشـه هـای غم که کند خلوتی به دل
یـاد مـن و تـرانـه مـن تکـیه گاهـش است
من دلبـخـواه خویـش نـجــســتــم ولـی خــــدا
با هر کس آن دهد که به جان دلبخواهش است
در شهر ما گناه بود عشق و شهریار زندانی ابد به سزای گناهش است
بلبل عشقم و از آن گل خندان گویم سخن از آن گل خندان به سخندان گویم
غزل آموز غزالانم و با نای شبان غزل خود به غزالان غزلخوان گویم
شعر من شرح پریشانی زلفی است شگفت که پریشان کندم گر نه پریشان گویم
آنچه فرزانه به آزادی و زنهار نگفت من دیوانه به زنجیر و به زندان گویم
گر چه خاکسترم و مصلحتم خاموشی است آتش افروزم و شرح شب هجران گویم
گله زلف تو با کوکبه شبنم اشک کو بهاری که به گوش گل و ریحان گویم
شهریارا تو عجب خضر رهی چون حافظ که من تشنه هم از چشمه حیوان گویم
ترکیبی زیبا از صحبتهای استاد محمد شجاعی و
شعر زیبای استاد شهریار
در مورد انتظار و فراق امام زمان (عج)
شـــــــــهـریـــار
به شعرت شهریارا بیدلان تا عشق میورزند ... نسیم وصل را ماند نوید طبع دیوانت
دلها باغها خلوت و خالیست کجایی بلبل اینهمه خسته و خاموش، چرایی بلبل ماهتاب است و شبی سرد و من این گوشه خموش همدم و هم نفسم نیست کجایی بلبل چه به وصل و چه به هجران چه بهار و چه خزان عشق بی غلغله خوش نیست صلایی بلبل باغبانان همه در خانه خزیدند از برف در همه باغ نبینی رد پایی بلبل دگر آن عربده جویان همه رفتند بیا از کلاغان نه سری و نه صدایی بلبل دگر از دام و قفس هم خبری نیست بخوان از قفس راحت و از دام رهایی بلبل لیکن از فتنه نه سروی به چمن مانده نه کاج چه مهیب آفت و طوفان بلایی بلبل خشک شد جوی بیا آب به چشم اندازیم بو کز این چشمه بیابیم صفایی بلبل گل من نیز به تاراج خزان رفته بیا تا عزیزانه بگیریم عزایی بلبل تو وفا با گل سرخت کن و من با گل زرد تو بشوری بزن و من به نوایی بلبل من بخوانم دهنی و دهنی هم تو بخوان فرض کن ساز فراموش صبایی بلبل درد مردم همه درمان شده است و تنها درد تنهایی من مانده، دوایی بلبل هیچ سوزی نه به ساز است و نه سحری به سخن نیست جز سوز تو ساز بسزایی بلبل یاد کن کز چمن و باغ فرارت دادند که تو از سلسه ی سبز قبایی بلبل چه جهانی که بهادار در او زاغ و زغن لیک با مرغ چمن نیست بهایی بلبل باری از زمزمه با دل شدگان جانی بخش شکر آن را که چنین نغمه سرایی بلبل نفست هست به شکرانه به باغ و چمن آی تا بهار آید و از غم به در آیی بلبل گر جوانی به هدر رفته دل آزرده نباش زندگی چیست به جز از باد و هوایی بلبل شهریار از گره کار لب شکر نبست که خدایی بود و کار گشایی بلبل برای شنیدن فایل صوتی کلیک کنید سال ها تجربه و آن همه دنیا گشتن
.gif "N Aggressive (39)")
که آرزوی امام رضا کنند
گویا زیارت علی مرتضی کنند
در سینه می طپد دل شیدای شیعیان
هر دم که آرزوی امام رضا کنند
در حسرت طواف تو ای آشیان قدس
مرغان شکسته پر ، چه پرها که وا کنند
زان کیمیای گنبد و گلدسته طلا
مسهای قلب خویش ، فقیران طلا کنند
یک کاروان شوق به سودای مشهدند
کآن صحن را به شور و نوا کربلا کنند
چاوش اگر به اهل قبور این صلا دهند
خیزند مردگان و قیامت به پا کنند
ما را جواب کرده طبیبان میرویم
آنجا که دردها را به نگاهی دوا کنند
فرض است ان زیارت و باید ادا به وقت
خوبان چرا نماز خدا را قضا کنند ؟
حاجت مبر به درگه نامردان فقیر
آنجا برو که حاجت مردا روا کنند
بیگانه را چه ذوق غم و لذت حضور
اینها حکایتی که با اشنا کنند
آن چشمه های ذوق غم و صفا گوی خدا را
چشمی هم از کرم به من بی صفا کنند
ای کعبه توشه طلبی با پیادگان
تا چند التماس به باد صبا کنند
سودای اهل بیت برد سود عاقبت
سوداگران ، معامله گو با خدا کنند
زان لعل و خط سبز ، نباتی و مصحفی
تا اهل دل مصالحه با ماسوا کنند
با شاه عرضه کن سخن عشق شهریار
اما نه زاهدانه که روی و ریا کنند
با من آموخت همین یکه و تنها گشتن
جلوه ای کن که سخن با تو کنم چون موسی
سینه ام سوخته در حسرت سینا گشتن
سید محمدحسین شهریار
تبریز - اردیبهشت
